Strzeżcie się samotni bohaterowie!
Tak jak obiecałem, rozpoczynam serię tekstów o grzechach (dostępnych w Polsce) do gry The Others wydanej przez wydawnictwo Portal. W grze podstawowej znajdziemy dwa z nich – Pychę oraz Lenistwo. W momencie, w którym piszę ten tekst, na rynku, w formie dodatków, dostępne są kolejne dwa – Nieczystość i Zazdrość. Postaram się wam przedstawić je w oddzielnych tekstach. Jakie są ogólne wrażenia z gry danych grzechem, przybliżenie ogólnych strategii, czy współgra bardzo dobrze z jakimiś akolitami. No i jak wyglądają figurki i dlaczego są takie zajebiste. Nie będą to do końca recenzje. Tę znajdziecie pod tym linkiem. Teksty te nazwałbym raczej, prezentacją, opisem i/lub ogólnym poradnikiem.
PYCHA
Jeden z grzechów dostępny w grze podstawowej. Bohaterowie, podczas potyczki z tym właśnie grzechem, powinni dwa razy zastanowić się przed rozdzieleniem się. Pycha ma przewagę gdy walczy z samotnymi postaciami (ignoruje jedną tarczę pancerza). Nie dość, że nie mają one wsparcia sojuszników, to jeszcze walka jest bardziej ryzykowna.
KARTY GRZECHU
Karty wzmacniają główną zdolność grzechu oraz pomagają ją wykorzystywać. Będziesz mógł przesuwać bohaterów, by odłączyć ich od grupy. Samotni bohaterowie będą idealnym celem dla kolejnych kart grzechu. Zepsucie lub obrażenia na nich będą ścielić się gęsto.
FIGURKI
Awatar Pychy to największy madafaker ze wszystkich figurek The Others, jakie miałem przyjemność oglądać. Wrzucenie tego właśnie grzechu było zabiegiem czysto marketingowym – zobacz jaka świetna i wielka figurka! Kup Teraz! Swoją drogą zabieg udany. Oczywiste jest to, że Awatar Pychy będzie największy, najbardziej szczegółowy, będzie miał najwięcej macek itp. Przecież jest “najważniejszy” i “najlepszy” – bo najpyszniejszy. W każdym razie główna figurka Pychy jest wypasiona.
Wszystkie figurki charakteryzuje nawiązanie do Cthulhu – bo jak macki, to przecież wspomniany Przedwieczny. Abominacje wyglądają jak humanoidalne ośmiornice, z których, z różnych części ciała wystają wspomniane obślizgłe kończyny. Jak dla mnie bosko, bo uniwersum wykreowane przez H.P. Lovecrafta jest genialne, więc w to mi graj. Wisienką na torcie jest Manipulator ubrany w kaftan i maskę, przez którą przebiły się małe macki, . Dzierży w dłoni jakąś księgę, najpewniej pokroju Necromoniconu. Pyszka…
STRATEGIA GRZECHU
Niestety bohaterowie wiedzą dobrze jak będziesz próbować grać, jednak jeżeli będziesz konsekwentny to powinieneś sobie poradzić. Masz dużą przewagę przy walce z pojedynczymi przeciwnikami i to na nich przy każdej możliwości powinieneś polować. Gracze prawie na pewno nie będą zawsze chodzić w grupach, szczególnie w przypadkach, gdy jednocześnie na planszy jest tylko 3 bohaterów. Jeden zawsze będzie gdzieś obok. Oczywiście nie powinieneś rzucać wszystkich sił na pojedynczego bohatera, ale jednak warto mieć abominację lub dwie blisko takiego samotnego jeźdźca.
PODSUMOWANIE
Pycha jest fajnym wyborem, szczególnie na trzech bohaterów. W innym przypadku bohaterowie mogą łączyć się w pary i unikać samotnych wypadów. Oczywiście, jak to w The Others bywa, nie zawsze jest to najbardziej optymalne dla nich podejście. Mogą jednak wystrzegać się w taki sposób dodatkowego ryzyka ze strony grzechu. Będą przez to mniej elastyczni, co może doprowadzić do zbędnych potyczek i w ostateczności schrzanić misję. Polowanie na pojedynczych bohaterów może być jednak dość skomplikowane, więc umiejętność grzechu może nie być taka dobra, jak nam się wydaje. Pamiętajcie jednak, że w tej grze tarcza wytrzymałości jest na wagę życia. Jeżeli chodzi o akolitów, to wydaje się, że Pycha nie ma swojego ulubionego. Żaden nie wspiera swoją umiejętnością bezpośrednio zdolność grzechu.
Założyciel bloga. Z grami planszowymi związany od 2014 roku. Wielki fan gier z klimatem, ale nie pożałuje również czasu na porządne euro. Przed planszówkami jego największą pasją były gry fabularne, z którymi związany był praktycznie od dziecka. Lubi uzasadnioną losowość — gry planszowe mają sprawiać mu przyjemność, a nie wrażenie nadgodzin z Excelem w roli głównej. Czemu „angry” chcielibyście zapytać? Ano, raczej nie szczędzi języka, gdy trzeba. Chociaż i tak ostatnio trochę złagodniał. „Pisze jak jest”. Jeżeli coś mu się nie podoba, to nie boi się o tym mówić.
