Walentynki zbliżają się z prędkością światła. Normalni ( xD) ludzie zjedzą wspólną kolację, napiją się wina, obejrzą film lub pójdą na spacer. Wy spędzicie ten dzień inaczej. Jestem tego pewien. Wy będziecie grać w gry. Idealnymi grami na taką okazję są pozycje dla dwóch osób. Chciałbym wam podrzucić swoje propozycje gier dla par.
Raczej wątpię, by pokrywały się one z większością list tego typu, bo nie będą to lajtowe tytuły dla zakochanych. Raczej grubaśne gry, ociekające klimatem, idealne dla dwóch osób. Bo właśnie klimat jest najważniejszy! Jak chcecie mieć romantycznie, to zapalcie sobie świeczkę.
Alien: Legendary Encounters
Nie ma to jak romantyczny klimat Nostromo i gości w postaci Obcych na nim. Ta gra oparta na mechanice Deckbuildingu obrosła już mianem legendy… Jest trudno, dynamicznie i klimatycznie. Po grze, z reguły jest płacz, ale to nie robi. Trzeba otrzeć łzy i walczyć dalej, ramię w ramię…
Star Wars: Przeznaczenie
A jak się pokłócicie, to warto sobie wyjaśnić kto ma rację przy partyjce tego CCG. Oczywiście, gdy nie pokłóciliście się o to, że jedno z was wydało kupę siana właśnie na tę pozycje (a mało raczej się nie udaje). Jest to karciano-kościana gra kolekcjonerska. Przy każdej partii bawię się bardzo dobrze, dlatego uważam, że dla fanów gry dla dwóch osób, warto zainwestować przynajmniej w dwa zestawy startowe.
Zimna Wojna
Kolejna legenda na naszej liście. Gra, która przez kilka dobrych lat dzierżyła palmę „Najlepszej gry planszowej” w rankingu BGG. Mocny ameritrash, z dużą dawką losowości, ale też ze świetnią i banalną mechaniką oraz mocarnym klimatem. Miałem okazję zapoznać się z tym tytułem dopiero niedawno, ale już wiem, że mogę stwierdzić, że na najwyższym podium Zimna Wojna nie była bez powodu. Pamiętajcie, żeby nie wyzywać drugiej połówki od śmierdzących komunistów…
Wojna o Pierścień
Mocarny tytuł dla dwóch osób. Jedna strona przejmuje dowództwo nad siłami Saurona, druga nad Wolnymi Ludami. Oprócz zmagań strategicznych mamy tutaj mechanikę przejścia drużyny pierścienia (za pomocą ukrytych ruchów) do Mordoru i zniszczenie Pierścienia Władzy. Tolkien cieknie przez karton… cokolwiek.
Star Wars: Rebelia
Kolejny tytuł, który idealnie nadaje się na dwie osoby. Niby mamy możliwość grania w czwórkę, ale możemy to zignorować. To jest gra dla dwóch. I jak w poprzednim tytule mieliśmy dwie strony i mechanikę ukrywania się, tak tutaj mamy podobnie. Imperium próbuje znaleźć i zniszczyć bazę Rebelii. Ci drudzy się ukrywają i sabotują działanie ziomków Lorda Vadera. Gwiezdne Wojny na planszy. Dosłownie. Jak lubicie miecze świetlne, to się nie zastanawiajcie.
Zakazane Gwiazdy
Gra, której zarzuca się, że jest lepsza na dwie osoby, niż na cztery. Jest w tym trochę racji, bo przy mniejszej liczbie graczy bitwy (i czas oczekiwania) są mniej bolesne dla obserwatorów. Jednak grze dla dwóch osób, trochę mniej się dzieje. Co z tego, skoro gra jest genialna? Mechanika ukrytych rozkazów i ich blokowania, składanie silnej talii walki, cztery strony konfliktu i klimat Warhammera 40k. To się nie mogło nie udać. Szkoda, że FFG już nie ma licencji na Warhammera i nie będzie dodatków, ale i tak, ta gra broni się sama.
Posiadłość Szaleństwa ed. 2
Cthulhu ogólnie wchodzi zawsze – a szczególnie w tym tytule. Posiadłość świetnie się skaluje, więc rozgrywka w dwie osoby jest bardzo dobra. Macki, walenie głową w ścianę, śmierć itp. odchyły to normalne rzeczy w tej grze. Przygodowy horror w lovecraftowskiej oprawie. Czego chcieć więcej? Jeżeli graliście w pierwszą edycję i mieliście problem z długim rozłożeniem gry oraz z tym, że jeden gracz musiał być „tym złym”, to teraz to znika. Jest tylko gra, fabuła i wspólne szaleństwo!
Założyciel bloga. Z grami planszowymi związany od 2014 roku. Wielki fan gier z klimatem, ale nie pożałuje również czasu na porządne euro. Przed planszówkami jego największą pasją były gry fabularne, z którymi związany był praktycznie od dziecka. Lubi uzasadnioną losowość — gry planszowe mają sprawiać mu przyjemność, a nie wrażenie nadgodzin z Excelem w roli głównej. Czemu „angry” chcielibyście zapytać? Ano, raczej nie szczędzi języka, gdy trzeba. Chociaż i tak ostatnio trochę złagodniał. „Pisze jak jest”. Jeżeli coś mu się nie podoba, to nie boi się o tym mówić.
