City of the Great Machine od Czacha Games to gra typu jeden kontra wielu, gdzie tym jednym może być automa (więc wtedy będzie to pełen koop). Przenosimy się do fantastycznego świata w klimatach wiktoriańskiego steampunku. Jeżeli lubicie zegary, parę i inne mroczne mechanizmy pełne ciekawych rozwiązań i czasami absurdów typu latające miasta, to tytuł powinien was zainteresować. Na recenzję (od Wojtka) przyjdzie pora, a dziś chciałbym zaprezentować wam, jak prezentuje się zawartość pudełka — bo jest nieźle.
Dostajemy 9 figurek i trochę drewnianych (ładnie wykonanych mepelków). Są one wykonane bardzo dobrze. Kolory meplów są bardzo wyraziste.
Karton kafli lokacji miasta jest gruby. Ilustracje są również spoko, ale tutaj mogłoby być lepiej. Dostajemy również bardzo ciekawy “zegar”, który składa się z kilku części — i niektóre z nich się ruszają. Składanie tego tworu nie jest skomplikowane.
Trochę żetonów. Tutaj nie ma o czym rozmawiać. Mam też dość dużo kart, a jak karty, to zawsze warto zapytać o jakość. Nie są one powlekane, ale wydają się grube i porządne. Jeżeli jednak zdecydujecie się na koszulkowanie, to insert (tak dostajemy plastikowy insert) powinien zmieścić karty w koszulkach. Co do insertu, to twórcy mogliby dodać informacje, gdzie powinniśmy trzymać jakie elementy, bo jak zwykle jest z tym problem. Mam nadzieję, że po pierwszej rozgrywce nie będzie już tych wątpliwości.
City of the Great Machine wygląda bardzo dobrze — wszystko siedzi w klimacie, a jakościowo wydaje się na pierwszy rzut oka bardzo dobre. Trzymajcie kciuki, że nie zmienimy zdania po pierwszych rozgrywkach.
Jeżeli jesteście ciekawi, co wydawca zapowiedział na przyszły rok, to zapraszam do zapoznania się z zapowiedziami.
Dziękujemy wydawnictwu Czacha Games za przekazanie egzemplarzy do prezentacji.
Założyciel bloga. Z grami planszowymi związany od 2014 roku. Wielki fan gier z klimatem, ale nie pożałuje również czasu na porządne euro. Przed planszówkami jego największą pasją były gry fabularne, z którymi związany był praktycznie od dziecka. Lubi uzasadnioną losowość — gry planszowe mają sprawiać mu przyjemność, a nie wrażenie nadgodzin z Excelem w roli głównej. Czemu „angry” chcielibyście zapytać? Ano, raczej nie szczędzi języka, gdy trzeba. Chociaż i tak ostatnio trochę złagodniał. „Pisze jak jest”. Jeżeli coś mu się nie podoba, to nie boi się o tym mówić.
